Nocnikowanie dziecka. Gotowość dziecka do nauki nocnikowania. Najczęstrze błędy- jakie są i jak ich uniknąć?
Odpieluchowanie to ważny etap w życiu każdej młodej rodziny. Koniec ery pampersów to duży krok w rozwoju dziecka, ale – jak każdy proces – wymaga czasu i odpowiednich warunków. Nauka nocnikowania bywa żmudna i wymaga to nie lada cierpliwości, ale wizja samodzielności dziecka jest za to nagrodą. Aby zmniejszyć stres dziecka i własny warto się do tego zadania przygotować.
Dobry moment na przesiadkę z pieluch na nocnik to ten, kiedy dziecko rozumie czym jest załatwianie się i potrafi zawiadomić o swoich potrzebach opiekunów (niekoniecznie słowami). Rozpoznawanie swoich fizjologicznych potrzeb to niezbędny fundament pod nową umiejętność. Aby nauka się powiodła, dziecko musi czuć, że chce mu się siku lub kupkę zanim zacznie to robić, a nie w trakcie tych czynności. Dla małych dzieci funkcjonujących w rzeczywistości „tu i teraz” to wielka rewolucja. Dlatego nie warto przyuczać do nocnikowania dziecka w wieku kilku miesięcy. Większość dzieci dorasta do pierwszych prób świadomego załatwiania się w wieku między 1,5 a 2 lata. To właśnie wtedy można zauważyć, jak bawiący się szkrab przerywa ciekawe zajęcie i chowa się np. do kącika, by potajemnie zabrudzić pieluszkę. To dobry moment na rozmowę o kupkach, sikaniu i nocniczkach. Zanim zaczniemy oczekiwać, by dziecko sygnalizowało swoje fizjologiczne potrzeby, warto zadbać, aby potrafiło to zrobić. Pomoże w tym „lekcja” słownictwa związanego z wypróżnianiem się. Pokażmy dziecku różnicę pomiędzy słowami „mokre” i „suche”, „czyste” i „brudne”, „siusiu” i „kupka”, postarajmy się też wyjaśnić mu terminy „teraz” oraz „potem”. Gdy rozpocznie się nauka, znajomość tych haseł okaże się bardzo przydatna. Nieodzowne będzie także zrozumienie przez dziecko, że potrzebę oddania moczu lub wypróżnienia da się przewidzieć i zasygnalizować zanim staną się faktem.
Najczęstszymi błędami, które są popełniane podczas prób nocnikowania to m.in. zbyt wczesne rozpoczęcie treningu z nocnikiem. Jeśli nauka nocnika rozpocznie się zbyt wcześnie, wtedy dziecko może nie zrozumieć w jakim celu i do czego zmierza ten cały proces, a wtedy cały trening wokół nocnika może trwać dłużej niż zwykle.
Bardzo ważny jest również odpowiedni moment na naukę nocnika. Nie warto więc jej rozpoczynać, gdy dziecko jest mocno zaangażowane w inne stresujące sytuacje. Jeśli właśnie zaczyna chodzić do żłobka, zmieniła mu się opiekunka, urodziło mu się rodzeństwo, przeprowadziło się do nowego domu lub jest chore – nocnik powinien zaczekać na spokojniejsze czasy.
Największym błędem, jaki można popełnić podczas nauki nocnika jest wywieranie presji na dziecko. Jeśli Twoje dziecko nie wykazuje chęci do pożegnania pieluchy, nie powinnaś go na siłę przekonywać. Często powoduje to sytuację kiedy dziecko wypiera ze świadomości, że chce mu się siku.
W żadnym wypadku nie należy karać dziecka w chwili, kiedy nauka nocnika nie przebiega po Twojej myśli. Wyzywanie dziecka, w momencie kiedy zwyczajnie narobiło w spodnie lub odmawia skorzystania z nocnika nie jest pomocnym zabiegiem, a wręcz szkodliwym. Niepowodzenia są częścią rozwoju na tym etapie. Dokuczanie dziecku nie zmotywuje malucha do dalszego działania i pracy nad nauką nocnikowania, a wręcz obniży jego pewność siebie. W najgorszym wypadku dziecko będzie się bało, że zrobi coś źle i będzie odmawiało dalszego treningu.
Jeśli tylko zachowamy spokój i będziemy z jednakową naturalnością przyjmować zarówno nocnikowe sukcesy, jak i porażki naszego dziecka, szybko doczekamy się zmian na lepsze. Jak każda nauka, także i nauka korzystania z nocniczka – jest procesem ciągłym, a wszelkie wpadki i niepowodzenia są drogą do sukcesu. To dziecko ma wybrać moment, kiedy zachce siadać na nocniczek, nie rodzic. Rodzic jedynie powinien cierpliwie czekać i zachęcać od czasu do czasu.
Źródło:
http://www.ciazowy.pl/artykul,najczestsze-nocnikowe-bledy,3465,1.html
w.benc.pl/czytelnia/454/nauka-nocnika-nauka-nocnikowania/
http://www.netmama.pl/magazyn/dzieci/nocnik/nauka-nocnika-5-najczestszych-bledow/